شو چارشنبه سوری ولوله یه سر هر کوچه مگی زلزله یه
گله نفتیه که هی هوا مره بعضی وقتا فتنه هم بپا مره
مرن از او دورا دورخیز مکنن از روی آتیشا هی ورمیجی ین
مگن ای زردی مو از تو بشه سرخی تو ای آتیش، از مو بشه
زنا یم میون حولیا خوشن بری آتیشا خودشا ره موکوشن
دیره زنگوله دار دست پری او میون مشغول رقصه، گل زری
شور و شادی افتاده تو بچه ها یکیشا مفته میون آتیشا
خشتکش الو گیریفته پسره همه ی کارا او شو، خنده دره
زنا با خوداشا نیت مکنن هر کدوم چیزی تو کوزه مندزن
بعدش از توی کوزه در میرن همه شم به فال نیکو مگیرن
سر چارسو و کنار گذرا چند ساعت بعد تو کوچه ها
زنا هی دوتا دوتا با همدگه ویستادن که رهگذر چیزی بگه
جوونی اگر بخوانه یک غزل توی او کوچه میفته به هچل
غزلش اگه که شاد شاد بشه مین شعرش امید زیاد بشه
با او نیت اونا دربیه جور مندزه تو دل اونا شوق و شور
اما وای یه وقته شعره بد بشه ماجرا ببین کجاها مکشه
لنگ کفشه مخوره توی سرش با قلنبه مزنن توی پرش
تزه از فالگوشی که راحت مشن چادراشا ره تو روواشا مکشن
که کسی نشنسشا توی محل مگیرن یک کیسه ای زیر بغل
یک ملاقه دستشا در خنه ها به گدایی و به دنبال بچه ها
گاهیم مردی بری خوشمزگیش تو چادر مره با یک عالمه ریش
ماجرای شو چارشنبه سوری از قدیم همیشه بوده ایجوری
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر